گاهی وقتها احساست با کسانی همراه میشه که در کنارت نیستند و براشون آرزوی بهروزی و خوشبختی داری، بدون اینکه متوجه بشند. این یعنی همذات پنداری، یعنی شریک شدن در پیروزی و موفقیت کسی، گروهی، سازمانی یا حتی روستایی، شهری، استانی و کشوری. منم با اینکه از موطن خویش دورم، اما همیشه از موفقیت و کامیابی و موفقیت آدمهاشون خوشحالم، پیگیر حالشونم از راه دور، و ناراحت و کسل میشم با ناراحتی آنها. شاید گاهی وقتها دورادور دلواپس و دغدغه شون دارم، شاید از کشاورزی که محصولی کشت نموده و دعای باران میخونه، بیشتر از او من دعای باران میخونم. به امید سرفرازی و کامیابی همه آنها.